نصب ماشین مجازی در hyper-v ویندوز سرور 2016

نحوه ایجاد و پیکربندی ماشین مجازی در Hyper-V ویندوز سرور 2016

در مقاله قبل مقدمه ای از Hyper-V را در اختیارتان قرار دادیم. در این مقاله قصد داریم درباره ی راه اندازی Hyper-V در ویندوز سرور 2016 صحبت کنیم که شامل نصب، مدیریت، تنظیمات ذخیره سازی، پیکربندی شبکه و مدیریت از راه دور است. امتیاز راه اندازی و نصب Hyper-V در ویندوز سرور 2016 این است که میزبان ، ماشین های مجازی می باشند. بنابراین، بیایید بررسی کنیم که چگونه ماشین ها را در Hyper-V از ویندوز سرور 2016 ایجاد و پیکربندی کنیم.

ایجاد یک ماشین جدید :

ابتدا، شما باید از  Hyper-V Manager برای اتصال به میزبان Hyper-V استفاده کنید. Hyper-V Manager شامل ابزار Remote Server Administration Tools ( RSAT ؛ دانلود جداگانه ) برای سیستم عامل های کلاینت مانند ویندوز 10 ، یا در بخش Server Manager شامل Install Features از ویندوز سرور 2016 می باشد.

ابتدا به Hyper-V Manager بروید.

برای شروع، بر روی میزبان Hyper-V خود کلیک راست کرده و New> VM را انتخاب کنید.

در این قسمت ، Wizard مربوط به New Virtual Machine راه اندازی می شود.

پیکربندی را با انتخاب یک نام برای ماشین شروع کنید.

Generation های مختلف ماشین های مجازی

در مرحله بعد از شما خواسته می شود تا نوع Generation ماشین مجازی خود را انتخاب کنید. در اینجا شما دو انتخاب دارید:

Generation 1 و Generation 2 . اما این دو چه تفاوت هایی دارند؟

برای شروع، ماشین های مجازی Generation 2 تنها با Hyper-V 2012 R2 و بالاتر سازگار است. همچنین ویندوز سرور 2012 / ویندوز 8 64 بیتی و بالاتر با Generation 2 پشتیبانی می شود. بنابراین هیچ نسخه 32 بیتی از این سیستم عامل ها کار نخواهند کرد. در حقیقت، اگر یک ماشین مجازی از نوع Generation 2 ایجاد کنید و سعی کنید بوت از یک ISO  سیستم عامل 32 بیتی ایجاد کنید ، به سادگی به شما یک ارور می دهد که هیچ مدیایی برای boot نمی تواند پیدا کند. همچنین مایکروسافت در حال پشتیبانی از ماشین های Generation 2 با لینوکس است. در حال حاضر چون تمام سیستم عامل ها توسط Generation 2 پشتیبانی نمی شوند مطمئن شوید که متناسب با نیاز خود Generation ماشین ها را انتخاب می کنید. ملاحظه دیگری نیز وجود دارد: برای کسانی که در فکر انتقال یک ماشین مجازی Hyper-V از پیش ساخته شده به Azure هستند، Gneration 2 آن را پشتیبانی نمی کند.

برای سازگاری بیشتر از جمله انتقال به Azure، ماشین ها باید از نوع Generation 1 انتخاب شوند. اگر هیچ کدام از محدودیت های ذکر شده درست نیست و شما می خواهید از ویژگی هایی مانند بوت امن UEFI استفاده کنید، Generation 2 انتخاب برتر خواهد بود.

هنگامی که یک ماشین ایجاد می شود، شما نمی توانید Generation را تغییر دهید. اطمینان حاصل کنید که قبل از شروع، Generation مناسب را انتخاب کرده اید.

مدیریت حافظه در Hyper –V :

بخش بعدی پیکربندی جایی است که می توانیم حافظه را اختصاص دهیم (Assign Memory). مدیریت حافظه در Hyper-V گزینه ای با نام Memory Dynamic دارد ؛ شما می توانید یک Checkbox را مشاهده کنید که می تواند برای فعال کردن ویژگی Dynamic Memory در این مرحله انتخاب شود. اگر شما این گزینه را فعال کنید، Hyper-V با سیستم عامل ماشین مهمان در مدیریت حافظه سیستم عامل مهمان همکاری می کند.

با استفاده از ویژگی ” hot add “، Hyper-V حافظه سیستم عامل مهمان را گسترش می دهد زیرا request های مهمان در حافظه افزایش می یابد. Dynamic Memory کمک می کند تا به طور پویا و به طور خودکار RAM را بین ماشین های در حال اجرا تقسیم کند، مجددا حافظه را بر اساس تغییرات خواسته های منابع خود تقسیم می کند. این کمک می کند تا به طور موثرتری از منابع حافظه در هاست Hyper-V و نیز تراکم بیشتر ماشین استفاده شود.

هنگامی که شما انتخاب می کنید از Dynamic Memory برای ماشین مجازی خود استفاده کنید ، می توانید حداقل و حداکثر مقدار RAM را به صورت Dynamic به ماشین مجازی اختصاص داده شده، تنظیم کنید.

پیکربندی شبکه

گام بعدی در پیکربندی ماشین ما، پیکربندی شبکه است. برای اینکه یک ماشین مجازی خاص اتصال به شبکه داشته باشد، باید یک سوئیچ مجازی که متصل است، پیوست کنید. شما همچنین می توانید ماشین را در وضعیت disconnect قرار دهید؛ اتصال به یک شبکه در تکمیل پیکربندی ماشین مجازی مورد نیاز نیست. در این مثال ما ماشین را به ExternalSwitch متصل می کنیم که یک سوئیچ مجازی است که با شبکه LAN متصل است.

پیکربندی هارد دیسک

گام بعدی پیکربندی هارد دیسک است که به ماشین مجازی شما اختصاص داده شده است. سه گزینه وجود دارد که شما می توانید انتخاب کنید :

• اگر شما گزینه “Create a virtual hard disk” را انتخاب کنید ، در واقع شما در حال ایجاد یک VHDX دیسک روی Hyper-V هاست می باشید. شما می توانید اندازه دیسک را تنظیم کنید. این مقدار در Wizard به صورت پیش فرض 127 گیگابایت است که به آسانی قابل تغییر است.
• گزینه Use an existing virtual hard disk ، شما می توانید پیکربندی جدید ماشین خود را به یک دیسک مجازی موجود اضافه کنید. شاید شما بیش از یک فایل VHDX کپی کنید که می خواهید با پیکربندی جدید ماشین استفاده کنید. با این گزینه می توانید در Wizard به فایل VHDX مراجعه کنید.
• با گزینه سوم – Attach a virtual hard disk later – شما می توانید انتخاب کنید که یک هارد دیسک در wizard را ایجاد کنید و یک دیسک را بعدا اختصاص دهید.

یک هشدار مهم برای گزینه Create a virtual hard disk وجود دارد: در نوع دیسک ایجاد شده هیچ انتخابی ندارید. به صورت پیش فرض Hyper-V دیسک هایی که به طور Dynamic گسترش می یابند را ایجاد می کند، دیسک هایی که thin-provisioned هستند. فضا فقط به مقداری که مورد نیاز است استفاده می شود. با این وجود، در این روش معایبی وجود دارد. درحالیکه Driver استوریج Hyper-V به طور کلی از منابع کارآمد برای بهترین عملکرد استفاده می کند ، بسیاری دیگر ممکن است ترجیح دهند دیسک های thick یا Fixed size در Hyper-V را مورد استفاده قرار دهند. برای انجام این کار، باید گزینه سوم را انتخاب کنید و پس از ایجاد ماشین، یک هارد دیسک Thick مجازی ضمیمه کنید.

گزینه های نصب و راه اندازی

مرحله بعد در Wizard مربوط به بخش installation option می باشد. به این معنی است که شما چگونه می خواهید سیستم عامل مهمان (OS) خود را در ماشین مجازی جدید نصب کنید.

رایج ترین راه انتخاب گزینه Install an operating system from a bootable image file می باشد. شما باید یک فایل ISO از سیستم عامل داشته باشید که در جایی روی سرورتان ذخیره شده باشد. به سادگی با استفاده از دکمه Browse، wizard را به مکان هدایت کنید.

پیشنهادات دیگر برای انتخاب شما Install an operating system later یا Install an operating system from a network-based installation server می باشد.

شما اکنون به خلاصه ای از گزینه های پیکربندی خود دسترسی پیدا کرده اید. هنگامی که روی دکمه Finish کلیک کنید، ماشین شما با توجه به گزینه هایی که مشخص کرده اید ایجاد می شود.

اکنون که پیکربندی و نصب کامل است، می توانید ماشین خود را روشن کنید. به سادگی روی ماشین کلیک راست کرده و ماشین را Start کنید.

شما می توانید با کلیک راست روی ماشین ایجاد شده و انتخاب گزینه Connect به کنسول وصل شوید.

پس از اتصال به کنسول، اکنون باید بتوانیم ماشین خود را بوت کنیم و سیستم عامل را به طور معمول نصب کنیم.

اندیشه ها

ما تمامی گزینه های پیکربندی در دسترس شما را هنگام ایجاد ماشین های جدید در مدیریت Hyper-V پوشش داده ایم. این مقاله دومین سری از چگونگی استفاده از Hyper-V برای مجازی سازی است. ما با اصول اولیه شروع کردیم و در حال پیشرفت به سوی موضوعات پیشرفته تر هستیم.

گام بعدی :

آموزش ایجاد Checkpoint ها در Hyper-V

 

زیرو کلاینت چیست؟

زیرو کلاینت چیست؟

زیروکلاینت (به انگلیسی: Zero Client) به سیستمی اطلاق می‌شود که برای تحقق وظایف محاسباتی خود به سرور (Server) وابسته است. این مفهوم در برابر فت کلاینت (به انگلیسی: Fat Client) و تین کلاینت (Thin Client) قرار می‌گیرد که طوری طراحی شده تا تمام نیازهای خود را خودش برآورده کند. وظایفی که توسط خدمات دهنده فراهم می‌شود مختلف است، از فراهم آوردن ساختار پایدار داده (برای مثال برای گره‌های بدون دیسک) گرفته تا پردازش اطلاعات.

زیرو کلاینت مانند جزئی از یک زیرساخت کامپیوتری گسترده است، که در این زیرساخت کلاینتهای زیادی قدرت محاسباتی خود را با یک سرور به اشتراک گذاشته‌اند.

در اصل زیرو کلاینت‌ها فاقد رم (Ram) و هارد (HDD) به شکل موجود در PCها و TCها هستند و به همین دلیل دارای ظاهری کوچک و سبک بوده و قیمت بسیار نازل تری نسبت به آنها دارد. این سیستم‌ها صرفاً در شبکه‌هایی قابل استفاده خواهند بود که دارای سرور بوده (Server Base) و از طریق سرور برای آنها محدوده کابری تعریف گردد.

یرو کلاینت، تین کلاینت ، مینی پیسی و اکسس ترمینال چه هستند و چه تفاوت هایی با یکدیگر دارند؟

1. مینی پی سی: یعنی یک کامپیوتر شخصی کوچک و ضعیف که میتواند به تنهایی کار کند و دارای رم و سی پی یو و فضای ذخیره سازی است فقط کوچک شده و ضعیف شده ی یک رایانه ی معمولی است.
2. تین کلاینت: همان مینی پی سی است ( اغلب، حتی کارشناسان امر و یا تولید کننده ها نیز این دستگاهها را با زیرو کلاینت اشتباه میگیرند)
3. زیرو کلاینت: یک درگاه (درب و پنجره) است برای متصل شدن به یک رایانه ی مرکزی ، در واقع تمامی برنامه ها و سیستم عامل ها روی رایانه ی مرکزی نصب میشوند و کاربران از طریق این درگاه‌ها به آن رایانه ی مرکزی وصل شده و از آنها استفاده میکنند و منابع سخت افزاری مورد نیاز خود مانند RAM و CPU و فضای ذخیره سازی را از رایانه ی مرکزی میگیرند.

- دقت داشته باشید که منظور از کلمه ی زیرو اینست که این دستگاهها قابلیت ارائه هیچگونه سرویس مناسب برای کاربر را در غیاب یک سرویس دهنده ی اصلی ندارند- و یا به عبارت دیگر بدون وجود سرور قادر نیستند به نیازهای کاربر پاسخ گویند.

تفاوت زیرو کلاینت‌ها با یکدیگر در چیست؟

زیرو کلاینتها بسته به نوع ارتباطی که با کامپیوتر مرکزی برقرار میکنند و نحوه ی عملکردشان در چند خانواده ی متفاوت قرار میگیرند : انواع زیرو کلاینت

زیرو کلاینت های RDP : این زیرو کلاینت ها برای ارتباطشان با رایانه ی مرکزی از استاندارد

 مایکروسافتی اتصال از راه ادور به نام RDP استفاده میکنند، 

و میتوانند همگی به یک سیستم عامل یا چند سیستم عامل متصل شوند.

   زیرو کلاینت های VDI : این زیرو کلاینت ها حتما به سرور و بستر سرور مجازی نیاز دارند 

و با استفاده از پروتکل های PCoIP , ICA , HDX به سرور مجازی متصل میشوند 

( بستر مجازی سیتریکس و یا وی ام ور) و از این طریق میتوانند میز کار مجازی کاربر 

( Virtual Desktop) و یا برنامه های مخصوص هر کاربر را برای وی ارائه دهند.

   زیرو کلاینت های DDP : این استاندارد که جدید ترین استاندارد در حوزه ی مجازی سازی

 دسکتاپ میباشد، متعلق به کمپانی وی کلود پوینت است

 و به اینصورت است که میتوان به یک کاربر یا یک مجموعه از کاربران یک سیستم عامل 

اختصاص داد،

 با حداقل منابع سخت افزاری مورد نیاز (میتوان یک رایانه ی رومیزی را در اختیار بیش از ۳۰ کاربر

 قرار داد) و همینطور کمترین میزان مصرفف پنای باند شبکه.

( تفاوتهای بسیاری با استاندارد RDP دارد که به تفصیل در ادامه شرح داده خواهد شد)

زیرو کلاینت های رسیوری : این خانواده از زیرو کلاینت ها که خانواده ی پر جمعیتی هم هستند از

 نظر تنوع برند و امکانات به این صورت عمل میکنند

که دستگاه زیرو کلاینت صرفا یکسری امکانات خاص را در اختیار کاربر قرار میدهد

بعنوان مثال: فقط یک مرورگر اینترنت در ختیار کاربر قرار میدهد – 

یا : بر روی رایانه ی مرکزی یک نرم افزاری نصب میشود که آن نرم افزار صرفا تعدادیی برنامه 

را در اختیار هر کاربر قرار میدهد.

هماگونه که رایانه های با یکدیگر از نظر قدرت و ظرفیت و اندازه و شکل ظاهری متفاوت هستند، همین تفاوت ها در تین کلاینت ها نیز میباشد

– در واقع تین کلاینت یا مینی پی سی هم همان رایانه ی معمولی هستند که فقط کوچکتر و ضعیف تر شده اند.

و همگی در خانواده ی رایانه های شخصی قرار میگیرند و مقایسه بین آنها همانند مقایسه بین رایانه های رومیزی میباشد یعنی مواردی از قبیل نوع و توان پردازنده، میزان و سرعت رم و مواردی از این دست در آنها مقایسه میشود و کاربری آنها یکسان است.

برای استفاده از راهکار VDI بهتر است از زیرو کلاینت های مبتنی بر ARM استفاده شود یا Tradici ؟

تفاوت پردازنده های ARM و Teradici

– در ابتدا به اختصار به معرفی دو کمپانی مذکور میپردازیم:

• کپانی ترادیسی در سال ۲۰۰۴ در زمینه فشرده سازی صوت و تصویر و انتقال آن فعالیت خود را شروع کرده و در سال ۲۰۰۸ اولین چیپست خود را مبتنی بر پروتکل PCoIP به بازار ارائه نمود

که برای اولین بار توسط کمپانی های HP, Dell-Wyseدر تین کلاینتها و زیرو کلاینتها به کار برده شد.

• کمپانی آرم از سال ۱۹۸۰ تا کنون مشغول به گسترش پردازنده های مبتنی بر تکنولوژی آرم است

که به دلیل مصرف انرژی پایین بیشتر در دستگاههای قابل حمل استفاده میشود

که با رشد روز افزون دستگاههای موبایل و نیاز به پردازنده های گرافیکی قویتر در آنها، این کمپانی از سال ۲۰۱۴ اقدام به مجتمع سازی پردازنده های قدرتمند گرافیکی در سی پی یو های خود کرده است،

که کمپانی هایی همچون APPLE در تراشه‌های اختصاصی خود، SAMSUNG در پردازنده‌های اگزینوس، NVIDIA در پردازشگرهای تگرا و Qualcomm در پردازنده‌های اسنپ‌دراگون خود از معماری قدرتمند آرم استفاده میکنند.

مقایسه پردازنده های ARM و Teradici

با پیشرفتی که در عرصه ی مجازی سازی در دهه ی اخیر شاهد آن بودیم

و همینطور پیشرفت دستگاههای موبایل، معماری آرم که به جرات میتوان گفت از نظر تعداد فروش، رتبه ی اول در بین تولید کننده های پردازنده ها را به خود اختصاص داده است،

(بیش از ۹۷ درصد از تلفن های هوشمند، بیش از ۹۰ درصد از هارد دیسک ها، بیش از ۶۰ درصد از تلوزیون ها و ستاپ باکس ها و …)

بر روی این موارد مصرف (مجازی سازی و سرور) متمرکز شده است

به طوریکه تا قبل از سال ۲۰۱۴ از نظر کیفیت صوت و تصویر ارسالی کمپانی ترادیسی پیشرو عرصه مجازی سازی دسکتاپ بود

اما پس از آن کمپانی آرم با قرار دادن قاابلیت نئون بر روی پردازنده های خود در کنار پردازش ۳۲ بیتی و استفاده از پردازنده های قدرتمند گراافیکی مالی ( Mali) بصورت مجتمع در پردازنده های خود موفق شد

گوی سبقت را در پردازش و فشرده سازی تصویر، از کمپانی ترادیسی برباید

و عملکرد بسیار خوبی حتی در تصاویر سه بعدی و همچنین صدای با کیفیت از خود نشان دهد،

البته ناگفته نماند که انتظاری غیر از هم این نبود، یعنی با توجه به سایز و قدرت کمپانی آرم چنانچه بازار هدف مناسبی پیدا کند

سعی در تصاحب آن بازار خواهد کرد

که با پیشینه ای که از این کمپانی وجود دارد، سعی آن منجر به نتیجه خواهد شد

، البته لازم بذکر است که در مصرف پهنای باند و فشرده سازی صوت و تصویر همچنان کمپانی ترادیسی با اندک فاصله ای پیشرو است،

یعنی در خصوص فشرده سازی تصویر چند درصدی بهتر عمل میکند، اما نه آنقدر ملموس است و نه آنقدر مهم که از کیفیت بالاتر تصویر آرم بگذریم

و همچنین قیمت بسیار پایین تر پردازنده های آرم که معلول بازار بسیار گسترده آنهاست نیز غیر قابل اجتناب است.

به طوریکه کمپانی مطرح HP در مدل پایین تر خود یعنی T310 از پردازنده Teradici

و در مدلهای بالاتر خود یعنی T410 از پردازنده های ARM استفاده کرده است

تا بتواند به لحاظ گرافیکی تجربه ای بهتر در اختیار مشتریان خود قرار دهد.

طبق گفته ی کمپانی VMware پردازنده های خانواده ARM (دارای ویژگی NEON) و Teradici هر دو میتوانند با بالاترین کیفیت در بستر هورایزن (Horizon) استفاده شوند.

منبع : wikipedia

مجازی سازی

مجازی سازی

امروزه کانون توجه سازمان های بزرگ و مراکز دولتی بر روی مجازی سازی می باشد چرا که مجازی سازی می تواند

هزینه های مربوط به ارائه خدمات، مصرف انرژی، سرمایــــــش دیوایس ها و تامین سخت افزار را کاهش دهد.

مجازی سازی سهولت در مدیریت و نگهداری شبکه را نیز به ارمغان می آورد.

 

---

مجازی سازی چیست؟

مجازی سازی (Virtualization) فرایند ایجاد نسخه ای مجازی از نرم افزار و سخت افزار (سرور، استوریج، تجهیزات شبکه و …) می باشد. این فرایند را می توان به عنوان موثرترین راه برای کاهش هزینه های دنیای فناوری اطلاعات دانست به طوریکه در تمام سطوح کارایی و بهره وری دنیای فناوری اطلاعات را افزایش می دهد.

با توجه به محدودیت های موجود در سرور ها، سازمان ها تعداد زیادی از آن ها را باید تهیه کنند تا بتوانند نیازهای پردازشی و ذخیره سازی جدید که پیوسته در حال افزایش هستند را برطرف کنند. از طرفی این سرورها از تمام ظرفیت های خود استفاده نمی کنند که منجر به ناکارآمدی و صرف هزینه های زیاد می شود. برای حل این مشکلات و ایجاد یک شبکه ی کارآمد و مقرون به صرفه، می توانیم از راهکارهای مجازی سازی استفاده کنیم.

 

---

مجازی سازی چگونه کار می کند؟

مجازی سازی از نرم افزار استفاده می کند تا عملکرد تجهیزات شبکه ای را شبیه سازی کند و دیوایس های شبکه را به صورت مجازی بسازد. در واقع مجازی سازی تمام قابلیت های تجهیزات شبکه را از طریق نرم افزار روی سرور ارائه می کند. این راهکار به سازمان ها این امکان را می دهد که در یک سرور فیزیکی، بتوانند بیش از یک سرور و دیوایس به صورت مجازی داشته باشند(که هر کدام می توانند سیستم عامل و قابلیت های مختلفی داشته باشند). این امر بهره وری بهتر و صرفه اقتصادی را برای سازمان به ارمغان می آورد.

ماشین مجازی

هر کدام از این سرور ها و دیوایس های مجازی داخل یک محفظه ی نگهدارنده ی نرم افزار قرار می گیرند که ماشین مجازی (virtual machine) نام دارد. ماشین های مجازی کاملا از یک دیگر مستقل هستند به صورتی که میتوان روی هر کدام به صورت مستقل سیستم عامل نصب کرد. قرار دادن چندین VM در یک سرور این امکان را می دهد که سیستم عامل ها و برنامه های مختلفی را تنها در یک سرور فیزیکی و یا یک هاست اجرا کنیم.

یک لایه نازک از نرم افزار به نام hypervisor ماشین های مجازی را از هاستی که روی آن نصب شده اند جدا می کند. hypervisor متناسب با نیاز هر ماشین و به صورت پویا، منابع پردازشی به آن ها اختصاص می دهد.

مزایای مجازی سازی 

مجازی سازی  می تواند به طور قابل توجهی هزینه های دنیای فناوری اطلاعات را کاهش دهد در حالی که کارایی، انعطاف پذیری و گسترش پذیری  آن را افزایش می دهد. جابجایی پویاتر بارهای پردازشی، عملکرد بهتر، دسترسی به منابع بهبود یافته و عملیات هایی که به صورت خودکار انجام می شوند، این ها همه مزایایی هستند که مدیریت فناوری اطلاعات را ساده تر می کنند و هزینه های راه اندازی و نگهداری تجهیزات را کاهش می دهند.

مزایای بیشتر مجازی سازی  شامل موارد زیر می شود:

• کاهش هزینه های عملیاتی
• Downtime ها کاهش می یابد و یا کلا از بین می برد
• افزایش بهره وری، کارایی و پاسخگویی دنیای IT
• آماده سازی سریعتر برنامه ها و منابع
• بهبود بازیابی اطلاعات و تداوم کسب و کار
• ساده سازی مدیریت دیتا سنتر

 

کلمات کلیدی

ماشین های مجازی مشخصات زیر را دارند که هر کدام فواید مختلفی را ارائه می کنند.

Partitioning

• اجرا کردن سیستم عامل های مختلف روی یک سرور
• تقسیم کردن منابع سرور بین ماشین های مجازی

Isolation

• امنیت و بروز خطا برای هر ماشین مجازی در سطح سخت افزار ایزوله می باشد
• حفظ عملکرد ماشین ها با کنترل پیشرفته ی منابع پردازشی

Encapsulation

• حالت کلی هر ماشین مجازی در فایل هایی ذخیره می شود
• ماشین های مجازی به سادگی جابجایی فایل ها، می توانند جابجا شوند

Hardware Independence

• آماده سازی و جابجایی ماشین های مجازی به هر سروری

انواع مجازی سازی

• مجازی سازی دیتاسنتر
• مجازی سازی سرور
• مجازی سازی دسکتاپ
• مجازی سازی شبکه
• مجازی سازی استوریج
• …

مجازی سازی دیتاسنتر

مزایای یک مرکز داده مجازی سازی شده

در زمینه کنترل دما و توسعه سیستم های سرمایشی دیتا سنتر ، هزینه های کلانی صرف می شود در حالی که تولید گرما ناشی از تجهیزات می باشد بنابراین هر تعداد سرورهای کمتری داشته باشیم گرمای کمتری در دیتا سنتر تولید می شود . با استفاده از مجازی سازی می توان سرورها و ماشین های مورد نیاز را بر روی یک سرور راه اندازی کرد ، به این طریق از تعداد سرور های فیزیکی کاسته و به طبع گرمایش کمتری تولید می شود. در ادامه به برخی از مزایای برجسته مجازی سازی دیتا سنتر اشاره شده است:

هزینه کمتر: بیشترین هزینه مشهود در یک دیتا سنتر را تهیه سخت افزار شامل می شود که با استفاده از مجازی سازی و به اشتراک گذاشتن منابع سخت افزاری نیاز به خرید تجهیزات ، کمتر می شود . مجازی سازی منجر می شود که خرابی کمتر و نگهداری ساده تر شود. همچنین انرژی به صورت کاملا بهینه مصرف شود ، چراکه در طول زمان متوجه کاهش چشمگیر هزینه ها خواهیم بود.

نقل و انتقال آسان: اگر یک سرور فیزیکی دچار خرابی شود ، برگرداندن آن به وجود بک آپ از سرور بستگی دارد و مستلزم صرف زمان زیادی می باشد اما یک ماشین مجازی با چندین کلیک و در عرض چند دقیقه قابل بازیابی است . این امر با استفاده از ابزارهای پشتیبان گیر مانند Veeam امکان پذیر می شود.

پشتیبان گیری آسان: نه تنها از کل سرور بلکه از ماشین های مجازی نیز می توان با نسخه پشتیبان را با سرعت بسیار بالا ، تهیه کرد . ذکر این نکته الزامی است که ، زمان مورد نیاز جهت انجام عملیات پشتیبان گیری کمتر از زمان بوت شدن یک سرور فیزیکی است.

از دیگر مزایای مجازی سازی دیتا سنتر می توان به موارد زیر اشاره کرد :

فراهم آوردن محیط تست و آنالیز سناریو های مختلف با کمترین ریسک در شبکه

عدم وابستگی به سخت افزار یا نرم افزار خاص

بازیابی های بهینه تر بعد از خرابی

دارا بودن یک ماشین اختصاصی برای هر سرویس

اثرات مخرب زیست محیطی کمتر

سهولت در امر انتقال به فضای ابری

---

مجازی سازی سرور

مجازی سازی  سرور این امکان را به شما می دهد تا روی یک سرور فیزیکی، چندین سرور و ماشین مجازی داشته باشید. از طرفی می توانید روی هر کدام از این ماشین ها سیستم عامل های مختلفی را اجرا کنید. برای مثال اگر سازمان شما به تعداد 10 سرور نیاز دارد شما می توانید با خرید یک سرور فیزیکی، 10 سرور به صورت مجازی داشته باشید، این امر منجر به خرید سرور های فیزیکی کمتر، صرفه جویی در هزینه و فضای اشغالی توسط سرور می شود.

فواید کلیدی آن به صورت زیر است:

• کارایی بهتر
• کاهش هزینه عملیاتی
• انجام سریع کار های سنگین
• بهبود عملکرد برنامه ها
• در دسترس بودن بالای سرور
• از بین بردن پیچیدگی سرور و استفاده از تمام ظرفیت های سرور

---

مجازی سازی شبکه

مجازی سازی  شبکه ساخت دوباره ی یک شبکه فیزیکی به صورت کامل و منطقی است. در واقع مجازی سازی شبکه دستگاه ها و سرویس های شبکه را به صورت منطقی ارائه می کند (مانند سوئیچ، روتر، فایروال و vpn).

مجازی سازی شبکه این امکان را می دهد که برنامه ها دقیقا به همان صورت که در شبکه ی فیزیکی اجرا می شوند، در یک شبکه مجازی اجرا شوند که علاوه بر فواید عملیاتی بهتر نسبت به شبکه ی فیزیکی، استقلال سخت افزاری موجود در مجازی سازی را نیز به همراه دارد.

از مزایای مجازی سازی شبکه می توان به صرفه جویی در هزینه ها، انعطاف پذیری و گسترش پذیری بالا، صرفه جویی در فضای اشغالی توسط تجهیزات و مصرف انرژی آنها اشاره کرد.

---

مجازی سازی دسکتاپ

مجازی سازی دسکتاپ منابع پردازشی کاربران را از کلاینت آنها جدا کرده و به دیتاسنتر انتقال می دهد. مجازی سازی دسکتاپ این امکان را می دهد که سازمان های IT نسبت به تغییر نیاز ها و فرصت های در حال ظهور سریعتر پاسخ دهند. برنامه ها و دسکتاپ های مجازی را می توان به سرعت در دسترس کارکنان سازمان، چه در داخل سازمان، چه خارج از سازمان قرار داد. این کارکنان حتی می توانند از iPad و تبلت های اندرویدی خود برای دسترسی به این برنامه ها و desktopها استفاده کنند.

از مزایای مجازی سازی دسکتاپ می توان به مدیریت یکپارچه و بهینه دسکتاپ ها، ایجاد دسکتاپ های جدید در زمان کوتاه و دسترس پذیری به دسکتاپ ها از دیوایس ها و مکان های مختلف اشاره کرد.

 

---

مجازی سازی در مقابل CLOUD COMPUTING

اگرچه مجازی سازی و  Cloud Computing هر دو تکنولوژی های فوق العاده ای هستند اما نمی توان آن ها را به جای هم نام برد و معادل یکدیگر نیستند. مجازی سازی یک راهکار نرم افزاری است که مکان محاسبات پردازشی را از زیرساخت های فیزیکی مستقل می کند، در حالی که Cloud Computing سرویسی است که با دریافت تقاضا، منابع محاسباتی به اشتراک گذاشته شده (مانند نرم افزار یا اطلاعات) را از طریق اینترنت در دسترس دریافت کننده ی سرویس قرار می دهد. به عنوان یک راه حل تکمیلی، سازمان ها می توانند با مجازی سازی سرور های خود شروع کنند، سپس به سمت استفاده از Cloud Computing حرکت کنند تا کارایی بهتر و سرویس بهینه تری را داشته باشند.

متخصصین ما آماده‌اند تا در صورت لزوم با حضور در سازمان یا محل پروژه شما، ضمن تحلیل دقیق نیازها، با بررسی شرایط و در نظر گرفتن استانداردها

و محدودیت‌های مالی، بهینه‌ترین راهکار ها را به شما معرفی نمایند. شما می توانید با مشاوره رایگان متخصصان ما،

از هزینه های راه اندازی دیتا سنتر، استاندارد سازی اتاق سرور، مجازی سازی دیتا سنتر مطلع شوید.

مقالات تخصصی مجازی سازی

 

شرکت فاراد با انتشار ویدیو ای در زمینه مجازی سازی دسکتاپ زمینه ای برای آشنایی بهتر با این راهکار را فراهم کرده پیشنهاد می کنم با کلیک بر روی لینک زیر از این ویدیو دیدن نمایید.

مجازی سازی

مجازی سازی دسکتاپ (desktop virtualization)

مجازی سازی دسکتاپ (desktop virtualization)

امروزه بیشتر سازمان ها از محیط هایی استفاده می کنند که در آنها کامپیوتر های فیزیکی و pc ها مستقر هستند. در این محیط ها که به احتمال زیاد همه ی ما با آن آشنا هستیم، وجود pc  هایی که هر کدام به طور مستقل قطعات تشکیل دهنده ی خود را دارند (مادربرد، رم، پردازنده، پاور و...) و آسیب هایی که این قطعات با آنها درگیر هستند منجر به مصرف انرژی، هزینه ی نگهداری و استهلاک بالا می شوند در حالی که فضای مدیریت مناسبی را هم ارائه نمی دهند. از طرفی در سمت کاربران تجهیزاتی وجود دارد که هر کدام از آن ها فضای فیزیکی زیادی را اشغال می کنند. اما چه راهکاری برای غلبه بر این معضلات در محیط کاری شما وجود دارد؟

مجازی سازی دسکتاپ چیست؟

یکی از کارآمدترین راهکارهای مجازی سازی، مجازی سازی دسکتاپ (VDI) می باشد. در مجازی سازی دسکتاپ به هر کلاینت یک ماشین مجازی اختصاص داده می شود که متناسب با نیاز کلاینت، منابع پردازشی لازم در اختیار ماشین قرار می گیرد و سیستم عامل بر روی آن نصب می شود. در واقع کاربران روی میز کار خود از این سیستم عامل ها استفاده می کنند، در حالی که پردازش های مربوط به آن ها روی سرور انجام می شود. به عبارتی مجازی سازی دسکتاپ جدا سازی مکان قرارگیری سیستم عامل از محیط کاربری و انتقال آن به دیتاسنتر است.

سرورها برای به کارگیری مجازی سازی دسکتاپ و ساخت ماشین های مجازی که قابلیت های دسکتاپ را به صورت مجازی ارائه می دهند، از Hypervisor استفاده می کنند.

به سناریو زیر توجه کنید:

فرض کنید سازمان شما به 150 کلاینت نیاز دارد، برای رفع این نیاز دو راه در پیش رو دارید. در رویکرد اول که روشی سنتی است، باید دیوایس هایی مانند کیس، all in one و... تهیه شود که برای این تعداد کلاینت می تواند هزینه ی خرید و پیاده سازی بالایی را به همراه داشته باشد. هزینه های نگهداری و پشتیبانی از تجهیزات و مصرف انرژی آن ها از فاکتور های مهم در محاسبه ی مخارج سازمان می باشد. از طرفی با توجه به مشکلات موجود در تامین انرژی، امروزه یکی از مهم ترین کارهایی که هر شخص باید در انجامش کوشا باشد، صرفه جویی در مصرف انرژی است اما در این رویکرد 150 دستگاه وجود دارد که هر کدام استهلاک، هزینه ی نگهداری و مصرف انرژی خود را دارند. بنابراین اتلاف انرژی زیاد و مقرون به صرفه نبودن از نتایج رویکرد اول خواهد بود. رویکرد دوم، همان راهکار مجازی سازی دسکتاپ است که به شما اجازه خواهد داد، منابع پردازشی خود را در دیتاسنتر گردآورید. اگر سازمان شما از رویکرد دوم استفاده کند، ممکن است هزینه ی پیاده سازی آن برابر با رویکرد اول یا حتی بیشتر از آن شود، اما هزینه ی نگداری کمتری را در آینده به شما تحمیل خواهد کرد. برای دستیابی به درکی بهتر از این مسئله به مثال زیر توجه کنید:

اگر سازمان شما نیازمند ارتقای منابع پردازشی کلاینتها باشد، رویکرد اول برای خرید سخت افزار و نصب آن روی کلاینت به هزینه های بیشتری نیاز دارد، در حالی که در مجازی سازی دسکتاپ، با استفاده از فضای مدیریتی که مجازی سازی در اختیارتان قرار می دهد به راحتی می توانید منابع پردازشی و ذخیره سازی یک کلاینت را ارتقا دهید. با استفاده از مجازی سازی دسکتاپ شما می توانید در مصرف انرژی صرفه جویی کنید، هزینه های نگهداری را کاهش دهید، امنیت بیشتر، مدیریت بهتر و بهینه تری را روی سیستم هایتان داشته باشید.

توجه کنید که مجازی سازی دسکتاپ (bare metal) را با نوعی مجازی سازی که توسط نرم افزار هایی مانند VMware Workstation و Virtual Box در دسکتاپ انجام می شود، اشتباه نگیرید.

مزایای مجازی سازی دسکتاپ

مجازی سازی دسکتاپ مزایای زیادی برای فناوری اطلاعات و سازمان ها دارد. برخی از مهم ترین آن ها عبارت اند از:

• صرفه جویی در هزینه ها : از منظر فناوری اطلاعات، مجازی سازی دسکتاپ هزینه های مدیریت و پشتیبانی و زمان ایجاد یک دسکتاپ جدید را کاهش می دهد. کارشناسان معتقدند که نگهداری و مدیریت منابع در محیط مجازی سازی شده 50 تا 70 درصد از مجموع هزینه مالکیت (TCO) یک محیط فیزیکی را دربر می گیرد. سازمان ها معمولا برای صرفه جویی در این هزینه ها به مجازی سازی دسکتاپ روی می آورند.
• سهولت مدیریت : از آنجایی که در مجازی سازی همه چیز به صورت مرکزی مدیریت، ذخیره و محافظت می شود، مجازی سازی دسکتاپ نیاز به نصب، به روز رسانی، patch کردن برنامه ها، بک آپ گرفتن از اطلاعات و شناسایی ویروس ها در کلاینت های مختلف را از بین می برد. بنابراین مجازی سازی دسکتاپ به ساده سازی مدیریت برنامه های موجود کمک می کند. در مجازی سازی دسکتاپ می توان از کلاینت های قدیمی به عنوان ایستگاه های دریافت کننده سرویس دسکتاپ مجازی (Thin client) استفاده کرد. برخلاف کامپیوتر های شخصی که توان پردازشی، فضای ذخیره سازی و حافظه ی رم مورد نیاز برای اجرای برنامه ها را در داخل خود دارند، thin client ها به عنوان دسکتاپ های مجازی عمل می کنند و در بستر شبکه از توان پردازشی سرور موجود در شبکه بهره می برند.
• امنیت بیشتر : مدیریت بهینه ی موجود در دسکتاپ های مجازی، امکان اتصال دستگاه های ذخیره ساز قابل حمل به سیستم های thin client را نمی دهد مگر اینکه دسترسی این عملکرد به کاربران داده شود. به همین خاطر امکان درز اطلاعات، نفوذ بد افزار ها و باج افزار ها به این سیستم ها کاهش پیدا می کند. مطلب دیگری که امنیت محیط مجازی سازی شده را افزایش می دهد این است که تمامی اطلاعات سازمان حتی اطلاعاتی که کاربران در پروفایل خود ذخیره می کنند در دیتاسنتر ذخیره و نگهداری می شود و از آنجایی که داده های کاربر به صورت مرکزی و منظم پشتیبان گیری می شود، مجازی سازی دسکتاپ مزایای یکپارچگی داده را نیز فراهم می کند.
• بهره وری بیشتر : مجازی سازی دسکتاپ به کابران این امکان را می دهد که از طریق دستگاه های مختلف مانند دسکتاپ های دیگر، لپتاپ ها، تبلت ها و گوشی های هوشمند به برنامه ها و اطلاعات مورد نیاز دسترسی داشته باشند. این امر بهره وری را با ارائه اطلاعات مورد نیاز به کاربران در هر مکانی، افزایش می دهد. از طرفی اگر دستگاه یکی از کاربران آسیب دید از آنجایی که اطلاعات دسکتاپ به صورت locally ذخیره نمی شود، آن کاربر می تواند از دستگاه های دیگر برای دسترسی به دسکتاپ و رسیدگی به ادامه کارش استفاده کند.

منبع : Faradsys.com

معرفی SDS های شرکت HPE

معرفی SDS های شرکت HPE
همانطور که می دانید امروزه از SDDC ها استفاده می شود که باعث کاهش هزینه و افزایش سرعت پیاده سازی می شوند. یکی ار مهمترین تکنولوژیهایی که باید در SDDC ها استفاده شود، SDS می باشد (Software Defined Storage) . به عنوان مثال می توان VSAN را در Vmware به عنوان SDS نام برد. شرکت HPE نیز بدین منظور Store Virtual را معرفی می کند، که در دو مدل مختلف تولید و به بازار عرضه می شود.
در حالت اول Virtual Storage Appliance می باشد که روی مجازی سازی Hypervisor پیاده سازی می شود. برای راه اندازی این مدل باید لایسنس StorVirtual VSA خریداری شود.
در مدل دوم Converged Solution Appliance تولید می شود که یک سخت افزار اختصاصی به منظور راه اندازی SDS می باشد و دستگاههای StoreVirtual در این حوزه قرار می گیرند.به عنوان مثال در این زمینه می توان Converged System 250 را نام برد که پلتفرم این دستگاه Apollo 2000 می باشد.
این SDS ها مبتنی بر سیستم عامل Lefthand می باشند که همان SAN iQ نامیده می شود.
تکنولوژی SDS مناسب برای مجازی سازی دسکتاپ و مجازی سازی می باشد و بسیار مقیاس پذیر هستند و باعث افزایش سرعت پیاده سازی می شوند.

Hyper-V چیست ؟

Hyper-V چیست ؟

مقدمه ای بر Hyper-V در ویندوز 10

Hyper-V همان Microsoft Virtual PC می باشد.

اگر شما یک توسعه دهنده نرم افزاری ، یک فرد حرفه ای در فناوری اطلاعات و یا از علاقمندان تکنولوژی هستید ، بسیاری از شما نیاز به اجرا کردن چند نوع سیستم عامل دارید. Hyper-V به شما اجازه می دهد چند سیستم عامل را به عنوان ماشین های مجازی در ویندوز اجرا کنید.

Hyper-V به طور خاص مجازی سازی سخت افزاری را فراهم می کند. این بدان معنی است که هر ماشین مجازی بر روی سخت افزار مجازی اجرا می شود. Hyper-V به شما اجازه می دهد دیسک های سخت افزاری مجازی، سوئیچ های مجازی و تعدادی از دستگاه های مجازی دیگر را که می توانید به ماشین های مجازی اضافه کنید ایجاد کنید.

دلایل استفاده از مجازی سازی

مجازی سازی به شما اجازه می دهد:

• اجرای نرم افزار که نیاز به نسخه های قدیمی تر از سیستم عامل های ویندوز و یا غیر ویندوز دارد.
• آزمایش با سیستم عامل های دیگر. Hyper-V محیطی بسیار آسان برای ایجاد و حذف سیستم عامل های مختلف ایجاد می کند.
• تست نرم افزار روی چند سیستم عامل با استفاده از چندین ماشین مجازی. با Hyper-V ، شما میتوانید همه سیستم عامل ها را روی یک دسکتاپ یا کامپیوتر شخصی اجرا کنید. این ماشین های مجازی را می توان بیرون آورد و سپس وارد سیستم Hyper-V دیگر ، از جمله Azure کرد.

 

سیستم مورد نیاز :

Hyper-V در نسخه های 64 بیتی ویندوز Professiomal ، Enterprise و Education در ویندوز 8 و بعد از آن ، در دسترس است. این نسخه در ویندوز Home دردسترس نیست.

ارتقا از ویندوز 10 نسخه Home به ویندوز 10 نسخه Professional از طریق Opening Settings> Update and Security> Activation و خریداری یک ارتقا صورت می گیرد.

اکثر کامپیوتر ها Hyper-V را اجرا می کنند هرچند هر ماشین مجازی سازی یک سیستم عامل کاملا جداگانه را داراست. شما معمولا می توانید یک یا چند ماشین مجازی  را روی یک کامپیوتر با 4 گیگابایت رم اجرا کنید ، هرچند به منابع بیشتری برای ماشین های مجازی اضافی و یا نصب و اجرای نرم افزارهای سنگین مانند بازی، ویرایش ویدئو و یا نرم افزار طراحی مهندسی نیز دارید.

سیستم عامل هایی که میتوانید در یک ماشین مجازی اجرا کنید :

Hyper-V در ویندوز از بسیاری از سیستم عامل های مختلف در یک ماشین مجازی از جمله نسخه های مختلف لینوکس، FreeBSD و ویندوز پشتیبانی می کند.

به عنوان یادآوری ، شما لایسنس معتبر برای هر سیستم عامل که در VM ها استفاده می کنید باید داشته باشید.

تفاوت های Hyper-V در ویندوز و Hyper-V در ویندوز سرور :

برخی از ویژگی های موجود در Hyper-V در ویندوز متفاوت از Hyper-V در حال اجرا بر روی ویندوز سرور هستند.

تنها ویژگی های Hyper-V موجوددر ویندوز سرور :

• انتقال ماشین های مجازی از یک هاست به دیگر هاست ها.
• Hyper-V Replica
• Virtual Fiber Channel
• SR-IOV networking
• Shared .VHDX

تنها ویژگی های Hyper-V موجود در ویندوز 10 :

• Quick Create and the VM Gallery
• Default network (NAT switch)

مدل مدیریت حافظه برای Hyper-V روی ویندوز متفاوت است. روی سرور، حافظه Hyper-V مدیریت می شود با فرض این که تنها ماشین های مجازی در حال اجرا روی سرور هستند. در Hyper-V روی ویندوز ، مقداری از حافظه بر اساس نیاز های نرم افزاری ماشین های کاربری و مقداری برای اجرا کردن ماشین مجازی توسط هاست مورد استفاده قرار میگیرد.

محدودیت ها :

برنامه هایی که به سخت افزار خاص نیاز دارند، در یک ماشین مجازی خوب کار نخواهد کرد. به عنوان مثال، بازی ها یا برنامه هایی که نیاز به پردازش با GPU دارند ممکن است به خوبی کار نکنند. همچنین برنامه های وابسته به زمان های زیر 10 میلی ثانیه مثل برنامه های پخش زنده موزیک یا برنامه هایی با زمان دقت بالا ، می توانند در اجرا بر روی ماشین مجازی دچار اشکالاتی شوند.علاوه بر این، اگر شما Hyper-V را فعال کنید، برنامه های دارای حساسیت و دقت بالا نیز ممکن است هنگام اجرای روی هاست دچار مشکلاتی شوند.

این به این دلیل است که با مجازی سازی فعال شده ، سیستم عامل هاست نیز در بالای لایه مجازی سازی Hyper-V اجرا می شود، همانطور که سیستم عامل مهمان اجرا می شود. با این حال، بر خلاف مهمان ها، سیستم عامل هاست دارای این ویژگی است که به تمام سخت افزارها دسترسی مستقیم دارد، به این معنی که برنامه های کاربردی با نیازهای سخت افزاری خاص همچنان می توانند بدون مشکل در سیستم عامل هاست اجرا شوند.

گام بعدی :

نحوه ایجاد و پیکربندی ماشین مجازی در Hyper-V ویندوز سرور 2016

پردازنده های EPYC

معرفی پردازنده های EPYC که بر روی سرور های HPE DL385 G10 استفاده می شود.

این پردازنده ها نسبت به پردازنده های قدیمی تر 122 برابر پهنای باند بیشتری را برای Memory پوشش می دهند و 60 برابر I/O بیشتری را Support می کنند و تا 45 برابر هسته های بیشتری نسبت به محصولات مشابه رقبای خود دارند. این پردازنده های طراحی شده و بهینه شده برای مجازی سازی و Cloud می باشند. این پردازنده ها می توانند تا 32 هسته داشته باشند، تا 2 ترابایت RAM را در 8 کانال مجزا پوشش می دهند و برای اسلات های PCIe هم 128 لاین دارند. همچنین از مزیت های دیگر آنها این است که دارای یک سیستم امنیتی یکپارچه هستند که باعث محافظت از پردازش ها خواهد شد.
این پردازنده های دارای مدل های زیر می باشند:
7601
7551
7501
7451
7401
7351
7301
7281
7251
که پایین ترین مدل آن یعنی 7251 دارای 8 هسته می باشد و مدل 7601 دارای 32 هسته می باشد .تمامی این پردازنده ها 2 ترابایت Memory را پوشش می دهند و توان مصرفی آنها نیز بسته به مدل بین 120 تا 180 وات می باشد. همچنین Cache آنها نیز بین 32 تا 64 مگا بایت می باشد. از مهمترین مزیت های این پردازنده این این است که فاقد Chipset هستند و در واقع تمامی موارد درون Chipset بصورت یکپارچه درآمده است که همان معنی SOC را می دهد. روی سرور DL385 G10 می توان 2 پردازنده قرار داد. این پردازنده ها همانطور که در بالا ذکر شد بسیار مناسب برای مجازی سازی سرور می باشد و باعث می شود50 درصد کاهش هزینه به ازای هر ماشین مجازی داشته باشیم.

Hyper-Converged چیست؟

تعریف Hyper-Converged:
با توجه به افزایش سرعت IT امروزه بسیاری از سازمان ها نیاز به راه اندازی مجازی سازی و منابع پردازشی در زمان کمی دارند. منظور از Hyper-Converged استفاده از راه حلی می باشد که بتوان به سرعت منابع پردازشی، ذخیره سازی، شبکه ، مجازی سازی سرور ، مجازی سازی دسکتاپ ، مجازی سازی شبکه را در یک سازمان راه اندازی کرد. در واقع Hyper-converged تمامی موارد فوق را در یک دستگاه جمع آوری نموده است و بصورت Appliance در اختیار ما قرار می دهد و در مدت کمتر از 15 دقیقه می توانیم زیر ساخت های IT را در سازمان راه اندازی کنیم. شرکت HPE امروزه دستگاه 250 و 380 را برای hyper-converged می سازد و به بازار عرضه کرده است.

VCHA چیست ؟

حفاظت از سرور vCenter با VCHA

در مقالات قبل درباره ویژگی HA برای شما صحبت کردیم . اما VCHA قابلیتی است که وظیفه دیگری را برعهده دارد. این موضوع احتمالا یکی از مواردی است که بیشتر وقت خود را در هنگام صحبت با مشتریان صرف آن می کنید. قابلیت (vCenter High Availability (VCHA در نسخه vSphere 6.5 در نوامبر 2016 معرفی شد.

 

قبل از اینکه شروع کنیم چند نکته را باید در نظر داشته باشید .

• قابلیت VCHA از 3 نود تشکیل شده است. (Active – Passive – Witness)
• برای راه اندازی تنها به یک vCenter Server Instance License نیاز است.
• از Tiny Deployment استفاده نکنید. (این مورد برای موارد آزمایشگاهی استفاده میکنند)
• از هر دو حالت Embedded PSC و Extended PSC پشتیبانی میکند.
• قابلیت VCHA با DR یکی نیست.

 

بسیار خب ، اولین اقدامی که باید صورت بگیرید ، گرفتن Clone ها میباشد . از نود Active به نود Passive و سپس Witness عملیات Clone گرفتن را طی میکینم. کاری که قبل از گرفتن Clone انجام میدهیم اضافه کردن یک Second Adapter میباشد . و همچنین Primary Adapter را داریم که Management Interface  نامیده میشود و شامل FQDN , IP , MAC Address میباشد. این  Adapter  ها همچنین در نود پسیو وجود دارد اما به صورت آفلاین ، تا تداخلی در شبکه ایجاد نشود و تنها زمانی که نود اکتیو Fail شود و نود پسیو به اکتیو تبدیل شود ، آنلاین میوشد.

هر سه Second Adapter یک شبکه Private که به آن VCHA Network  میگوییم تشکیل میدهند . این شبکه از  Management Network مجزا است و این 3 نود میتوانند آی پی داشته باشند تا با هم ارتباط داشته باشند . این ارتباط میتواند Layer3 یا Layer2 باشد.

سرور vCenter شامل یک دیتابیس و یک فایل سیستمی که حاوی تنظیمات ، گواهینامه ها و …. است . پس نیاز داریم این دو دسته از اطلاعات را به نود Passive منتقل کنیم ، درنتیجه به یک Replication نیاز است. برای Replicate دیتابیس از مکانیزم Sync و برای فایل سیستمی از مکانیزم Async استفاده میشود.

وقتی نود Active دچار یک  Failure شود ، اینترفیس نود Passive آنلاین میشود . از طریق ARP به شبکه اعلام میکند که از این لحظه به عنوان نود اکتیو عمل میکند و Ownership اطلاعات IP و MAC نود اکتیو را میگیرد .

بعد از این اتفاق ما دو انتخاب داریم :

• نود Fail شده را Troubleshoot کنیم و دوباره نود را انلاین کنیم ،درنتیجه Replication به روال قبل ادامه میابد .
• اما اگر نتوانیم دوباره آنرا اکتیو کنیم ، در تنظیمات VCHA میتوانیم ، در vCenter ماشین قبلی را حذف و نود جدید را دوباره Redeploy کنیم ، تمام این عملیات non-disruptive میباشد.

حال اگر نود Witness دچار Fail شود چه ؟

از دست دادن Witness برای vCenter Server Instance به صورت non-disruptive میباشد اما کلاستر در حالت Degraded State  میرود. پس برای اینکه کلاستر به صورت سلامت عمل کند هر 3 نود باید آنلاین و به صورت سالم وجود داشته باشند. و هرکدام از نود های Passive یا Witness مشکل داشته باشند ، کلاستر در حالت Degraded State میرود و در این حالت Automatic Failover از نود Active به Passive انجام نخواهد شد و این این امر به منظور جلوگیری از وجود دو نود فعال در کلاستر میباشد.

وقتی درمورد PSC و VCHA صحبت میکنیم ، ابتدا باید تصمیم بگیرید که آیا از Enhanced linked mode استفاده میکنید؟ اگر پاسخ شما مثبت است ، در نسخه 6.5 شما باید از External PSC استفاده کنید.

پس اگر از External PSC استفاده میکنیم ، به یک Load balancer نیاز داریم . دلیل این امر این است که وقتی VCHA داریم ، نود اکتیو به صورت مشخص به PSC متصل باشد ، وقتی PSC دچار مشکل شود ، ما باید به صورت دستی آنرا به PSC دیگر متصل کنیم وقتی اینکار را انجام دهیم ، مکانیزم Repoint به نود Passive ما Replicate نمیشود ، پس آن نود همچنان به PSC ای که Fail شده اشاره میکند . پس اگر نود Active Fail شود و نود Passive به Active تبدیل شود به مشکل برخواهیم خورد.

حالا سوال اصلی اینجاست ، چرا سرور vCenter را Highly available میکنیم اما Platform services controller را نه ؟!  با کمک روش ذکر شده در مثال بالا ما هر دو اینها را Highly available میکنیم و در آن زمان است یک راه حل کامل را ارائه کرده ایم.

در مقالات بعدی سعی خواهد شد مطالب عمیق تری درباره این ویژگی برای شما توضیح داده شود ، پس همراه ما باشید ….VCHA چیست ؟

معرفی VMware vSphere 6.7

در این مقاله میخواهیم درباره آخرین نسخه از Vsphere نسخه 6.7 صحبت کنیم.

6.7 Vsphere توانایی های کلیدی را ارائه میکند که واحدهای فناوری اطلاعات را قادر می سازد تا به روند قابل توجه خواسته های جدید در عرصه فناوری اطلاعات در زیرساخت سازمان خود توجه کنند.

 

• رشد انفجاری در تعدد و انواع برنامه های کاربردی ، از برنامه های مهم کسب و کار تا بارهای کاری هوشمند
• رشد سریع محیط های ابری هیبرید و موارد استفاده آنها
• رشد و گسترش مراکز داده مستقر در سرار جهان ، از جمله در لایه Edge
• امنیت زیرساخت ها و برنامه های کاربردی که اهمیت فوق العاده ای را نیازدارند

مدیریت ساده و کارآمد در مقیاس

Vsphere 6.7 بر اساس نوآوری های تکنولوژی به کار رفته در Vsphere 6.7 ساخته شده و  تجربه مشتری را به سطح کاملا جدیدی ارتقا داده است. سادگی مدیریت ، بهبود عملیاتی ، زمان عملکرد همه در یک مقیاس .

Vsphere 6.7 یک تجربه استثنائی برای کاربر با استفاده از vCenter Server Appliance) vCSA) به همراه دارد . این نسخه چندین APIs جدید را معرفی میکند که باعث بهبود کارایی و تجربه در راه اندازی vCenter ، راه اندازی چندین vCenter براساس یک قالب آماده میشود ، مدیریت vCenter Server Appliance و پشتیبان گیری و بازنشانی را به مراتب راحت تر میکند. همچنین به طور قابل توجهی توپولوژی vCenter Server را از طریق vCenter با embedded platform services controller را در حالت  enhanced linked ساده تر کرده است که مشتریان را قادر میسازد تا چند vCenter را به هم پیوند دهند تا دسترس پذیری بدون مرز را در سرار محیط بدون نیاز به external platform services controller یا  load balancers داشته باشند.

علاوه بر اینها ، با vSphere 6.7 vCSA بهبود عملکرد فوق العاده ای ارائه میشود . (تمام معیارها در مقایسه با vSphere 6.5 مقایسه شده است) :

• 2X faster performance in vCenter operations per second
• 3X reduction in memory usage
• 3X faster DRS-related operations (e.g. power-on virtual machine)

این بهبود عملکرد از داشتن تجربه کاربری سریع برای کاربران vSphere اطمینان حاصل میکند ، ارزش قابل توجه و همچنین صرفه جویی در وقت و هزینه در موارد استفاده متنوع همچون VDI ، Scale-out apps ، Big Data ، HPC ، DevOps  distributed cloud native apps و غیره دارد.

vSphere 6.7 بهبود هایی در مقایس و کارایی در زمان بروزرسانی ESXi هاست ها دارد. با حذف یکی از دو بار راه اندازی مجدد که به طور معمول برای ارتقاء نسخه اصلی مورد نیاز است ، زمان تعمیر و نگهداری را به طور قابل توجهی کاهش میدهد (Single Reboot) . علاوه بر آن Quick boot یک نوآوری جدید است که  ESXi hypervisor را بدون راه اندازی مجدد هاست فیزیکی ، و حذف زمان سپری شده برای بوت شدن ، از سر میگیرد.

یکی دیگر از مولفه های کلیدی vSphere 6.7 رابط کاربر گرافیکی است که تجربه ایی ساده و کارآمد را ارائه می دهد ،  می باشد. vSphere Client مبتنی بر HTML5 یک رابط کاربری مدرن ارائه میکند که پاسخگوی هر دو نیاز واکنشگرایی و سهولت در استفاده برای کاربر است. با vSphere 6.7 که شامل قابلیت های اضافه شده برای پشتیبانی از نه تنها جریان های کاری معمولی مشتریان ، بلکه سایر قابلیت های کلیدی مانند مدیریت NSX ، vSAN ، VUM و همچنین اجزای third-party است.

امنیت جامع Built-In

vSphere 6.7 بر روی قابلیت های امنیتی در vSphere 6.5 ایجاد شده و موقعیت منحصر به فرد آن را به عنوان hypervisor ارائه می دهد تا امنیت جامع را که از هسته شروع می شود، از طریق یک مدل مبتنی بر سیاست عملیاتی ساده هدایت کند.

vSphere 6.7 ابزارهای سخت افزاری Trusted Platform Module (TPM) 2.0 و همچنین Virtual TPM 2.0 را پشتیبانی می کند و به طور قابل توجهی امنیت و یکپارچگی را در hypervisor و سیستم عامل مهمان به همراه دارد.

این قابلیت از VM ها و هاست ها در برابر tampered شدن جلوگیری ، از بارگیری اجزای غیر مجاز ممانعت و ویژگی های امنیتی سیستم عامل مهمان را که توسط تیم های امنیتی درخواست شده فعال می کند.

رمزگذاری داده ها همراه با vSphere 6.5 معرفی شد و به خوبی جا افتاد. با vSphere 6.7 ، رمزگذاری VM بهبود بیشتری یافته و عملیات مدیریت را آسان تر کرده است. vSphere 6.7 جریان های کاری را برای رمزگذاری VM ساده می کند ، برای محافظت در داده ها در حالت سکون و جابجایی طراحی شده ، ساخت آن را به آسانی با یک راست کلیک و همچنین افزایش امنیت وضعیت رمزگذاری VM و دادن کنترل بیشتری برای محافظت به کاربر در برابر دسترسی به داده های غیر مجاز میدهد.

vSphere 6.7 همچنین حفاظت از داده ها را در حرکت با فعال کردن vMotion رمزگذاری شده درinstances های مختلف vCenter و همچنین نسخه های مختلف ارائه میدهد ، ساده تر کردن عملیات migrations دیتاسنتر را ایمن میکند ، داده ها را در یک محیط (hybrid cloud  (between on-premises and public cloud ، و یا در سراسر دیتاسنتر ها با موقعیت های مختلف جغرافیای انتقال می دهد.

vSphere 6.7 از تمام رنج تکنولوژی ها و فن آوری های امنیتی مبتنی بر مجازی سازی مایکروسافت پشتیبانی می کند. این یک نتیجه همکاری نزدیک بین VMware و مایکروسافت است تا مطمئن شود ماشین های ویندوزی در vSphere از ویژگی های امنیتی in-guest  در حالی که همچنان در حال اجرا با عملکرد مناسب و امنیت در پلت فرم vSphere هستند ، پشتیبانی میکند.

vSphere 6.7 امنیت داخلی جامعی را ارائه میکند که قلب SDDC ایمن است ، که این ادغام عمیق و یکپارچه با سایر محصولات VMware مانند vSAN، NSX و vRealize Suite برای ارائه یک مدل کامل امنیتی برای مرکز داده است.

Universal Application Platform

vSphere 6.7 یک پلتفرم کاربردی عمومی است که ظرفیت های کاری جدید مانند (تصاویر گرافیکی 3 بعدی، اطلاعات حجیم، HPC، یادگیری ماشینی، (In-Memory و Cloud-Native) را به خوبی mission critical applications موجود ، پشتیبانی میکند. همچنین برخی از آخرین نوآوری های سخت افزاری در صنعت را پشتیبانی میکند و عملکرد استثنایی را برای انواع کار های مختلف ارائه میدهد.

vSphere 6.7 پشتیبانی و قابلیت های معرفی شده برای GPU را از طریق همکاری VMware  و Nvidia ، با مجازی سازی GPUهای Nvidia حتی برای non-VDI و موارد غیر محاسباتی مانند هوش مصنوعی ، یادگیری ماشینی، داده های حجیم و موارد دیگر افزایش میدهد.

با پیشرفت تکنولوژی به سمت  Nvidia GRID™ vGPU  در vSphere 6.7 ، به جای نیاز به خاموش کردن بارهای کاری بر روی GPUها ،مشتریان میتوانند به راحتی این ماشین ها را موقتا متوقف کنند و یا اینکه از سر گیرند، به این ترتیب مدیریت بهتر چرخه حیاط هاست ، و به طور قابل توجهی باعث کاهش اختلال برای کاربران نهایی میشود. Vmware همچنان با هدف ارائه تجربه کامل Vsphere  به GPU ها در نسخه های آینده در این زمینه سرمایه گذاری میکند.

vSphere 6.7 با افزودن پشتیبانی از نوآوری های کلیدی صنعت ، که آماده است تا تاثیر قابل توجهی بر چشم انداز، که حافظه پایدار است ، همچنان رهبری تکنولوژی Vmware و همکاری پربار با شرکای کلیدی خود را به نمایش میگذارد . با حافظه پایدار vSphere،  مشتریان با استفاده از ماژول های سخت افزاری پشتیبانی شده، مانند آنهایی که از Dell-EMC و HPE موجود هستند، می تواند آنها را به عنوان ذخیره سازی های فوق سریع با IOPS بالا، و یا به سیستم عامل مهمان به عنوان حافظه non-volatile  قرار دهند این به طور قابل توجهی عملکرد سیستم عامل را در برنامه ها برای کاربرد های مختلف ، افزایش میدهد و برنامه ای موجود را سریعتر و کارآمدتر میکند و مشتریان را قادر میسازد تا برنامه های با عملکرد بالا بسازند که میتواند از حافظه مداوم vSphere استفاده کند.

شما میتوانید مجله Virtual Blocks Core Storage 6.7 را نیز ببینید که در آن اطلاعات بیشتری را در مورد استوریج جدید و ویژگی های شبکه ای مانند Native 4Kn disk support ، RDMA support و Intel VMD برای NVMe که بیشتر برنامه های سازمانی را در  vSphere اجرا میکند، مشاهده کنید.

 

تجربه Hybrid Cloud) Seamless Hybrid Cloud)

 

با پذیرش سریع vSphere-based public clouds از طریق شرکاری VMware Cloud Provider Program ، VMware Cloud در AWS، و همچنین دیگر ارائه دهندگان cloud  ، VMware متعهد به ارائه یک cloud  ترکیبی یکپارچه برای مشتریان است. vSphere 6.7 قابلیت vCenter Server Hybrid Linked Mode را معرفی میکند که آن را برای مشتریان به منظور داشتن نمایش پذیری unified و قابلیت مدیریتی on-premises محیط vSphere در حال اجرا بر روی یک نسخه و محیط vSphere-based public cloud ، مانند VMware Cloud در AWS، در حال اجرا بر روی نسخه های مختلف از vSphere را آسان و ساده کرده است. این قابیت از افزایش سرعت نوآوری و معرفی قابلیت های جدید در vSphere-based public clouds اطمینان حاصل میکند و مشتری را مجبور نمی کند تا به طور مداوم محیط محلی vSphere را به روز رسانی و ارتقا دهد.

vSphere 6.7 همچنین قابلیت Migration در حالت Cold وHot در محیط Cross-Cloud میدهد ، علاوه بر افزایش سهولت مدیریت ، تجربه seamless و non-disruptive hybrid cloud را ارائه میدهد. همانطور که ماشین های مجازی بین مراکز داده های مختلف مهاجرت می کنند ، یا از یک مرکز داده محلی به cloud  و بلعکس منتقل میشوند ، آنها احتمالا در میان انواع پردازنده های مختلف حرکت می کنند. vSphere 6.7 قابلیت جدیدی را فراهم می کند که کلیدی برای محیط های hybrid cloud است که به نام Per-VM EVC نامیده می شود. Per-VM EVC قابلیت EVC) Enhanced vMotion Compatibility) را به یک ویژگی ماشین تبدیل میکند ، که به جای استفاده از نسل خاصی از پردازنده که در cluster بوت شده ، از آن استفاده کند. این قابلیت seamless migration را در سراسر CPU های مختلف با حفظ حالت EVC در هر ماشین در طول migrations  در سراسر کلاستر ها اجازه میدهد.

پیش از این vSphere 6.0 قابلیت provisioning را بین vCenter instances معرفی کرده بود که اغلب به نام ” cross-vCenter provisioning ”  یاد می شود. استفاده از دو مورد vCenter این احتمال را می دهد که نمونه ها در نسخه های مختلف انتشار قرار داشته باشند. vSphere 6.7 مشتریان را قادر می سازد تا از نسخه های مختلف vCenter استفاده کنند، در حالی که اجازه می دهد cross-vCenter, عملیات provisioning مانند: (vMotion, Full Clone , cold migrate) را به طور یکپارچه ادامه دهد . این به خصوص برای مشتریانی که توانایی استفاده از VMware Cloud را در AWS به عنوان بخشی از hybrid cloud خود دارند، مفید است.